یکی بود یکی نبود
حالا می فهمم که چرا اول قصه ها میگن :یکی بود یکی نبود !
این داستان زندگی ماست !همیشه همین بوده .یکی بود یکی نبود...
برایم مبهم است که چرا در اذهان شرقی مان با هم بودن و با هم ساختن نمیگنجد ؟و برای بودن یکی باید دیگری نباشد.هیچ قصه گویی نیست که داستانش اینگونه اغاز شود:یکی بود دیگری هم
بود...همه با هم بودند و ما اسیر این قصه کهن ,برای بودن یکی ,یکی را نیست میکنیم. از دارایی,از آبرو ,از هستی....انگار که بودنمان وابسته به نبودن دیگریست .انگار که هیچکس نمی داند ,جز
ما .وهیچکس نمی فهمد جز ما .وخلاصه کلام اینکه :آنکس که نمیداند و نمی فهمد .ارزش ندارد ,حتی برای زیستن ومتاسفانه این هنری است که آن را خوب آموخته ایم :
هنر بودن یکی و نبودن دیگری!!!
.: Weblog Themes By Pichak :.